martes, 27 de diciembre de 2011

ATA SEMPRE, MIGUEL

O día de Noiteboa, día sinalado para todos os crentes, naceu á VIDA PLENA o noso crego, Miguel. Chegou á parroquia sendo un vento fresco cheo de ilusións. Foi contaxiándonos a todos e todas desa ilusión, loitando sempre por facer unha comunidade aberta a calquera que quixera entrar nela. Podemos dicir orgullosos que a nosa era (e é) unha parroquia de portas abertas. Miguel sempre dicía que esas portas tiñan que estar así para que se puidera entrar e saír con total liberdade.
Non facía falta moito tempo para darse conta da súa maneira de ser, da súa entrega sen límites, do seu darse aos demais.Sempre sorrindo, sempre acollendo, inquedo, nervioso, alegre, pero preocupado pola súa parroquia, polos seus grupos, polos máis necesitados, polos menos favorecidos.

Non era persoa de alardear do que facía, pero non podemos deixar de expresar aquí esa maneira súa de "dar", de "axudar" de xeito que parecía que eran os demais os que o axudaban a el. Nunca satisfeito co conseguido, buscando sempre facelo mellor.

Hoxe, envoltos na tristura, na dor, nas tebras pola súa morte, temos que atopar a luz que Miguel acendeu para pasar a ver que detrás de todo está a esperanza, a VIDA.

Somos moi afortunados por telo coñecido e compartido este tempo con el. Miguel deunos tanto, deuse tanto, que se deu el mesmo cando xa sentía que non podía dar máis. Agora, aínda que nos falta a súa presenza física, temos a súa forza, que xa non se esgotará, forza que só temos que querer aceptar.

Querémolo e sabemos que nos quere e berramos con esperanza: Miguel VIVE, no Pai/Nai e en todos nós, agora e sempre.

16 comentarios:

  1. Para que esa LUZ que Miguel acendeu en todos nós, non se apague NUNCA e nos axude a seguir cara adiante.
    Grazas a VIDA por atoparme con él no meu camiño.

    ResponderEliminar
  2. Sin duda, una persona acogedora y alegre, que me transmitió siempre muchísima PAZ, y al que siempre recordaré con gran afecto.
    Sirva una estrofa de la canción de Luis Guitarra que conocimos gracias a tí, Miguel, para expresar lo que mi familia y yo sentimos y sentiremos:
    "Tú, llegaste tú,
    para quedarte siempre en nuestro corazón"
    Descansa en PAZ.

    ResponderEliminar
  3. El primer fin de semana de octubre empezo el niño la catequesis, y desde el primer dia, nos gusto el ambiente q se respiraba en esta parroquia y quedamos alucinados, la manera de ser y la entrega q ponia con los niños y en la eucaristia.Se pierde un gran parroco y una grandisima persona.Siempre estaras en nuestro corazon. Descansa en paz. Silvia,Aaron y David

    ResponderEliminar
  4. Lembrades a carta de presentación que unha das feligresas das parroquias que Miguel atendía antes de irse para A Coruña vos leu?.
    Lembrades que vos dicíamos: Que sorte tedes...é un bo cura...é moi traballador....é sobre todo unha boa persoa...
    Pedímosvos tamén que o acollerades, que o axudarades, que o respectárades....
    Sabemos que así foi.
    É unha pena que vos non podades facer outra presentación noutra parroquia e que outras xentes non teñan a oportunidade de coñecelo.
    Un saúdo dende a parroquia de Chaián.

    ResponderEliminar
  5. Me acabo de enterar de ésta inesperada y dolorosa noticia, descansa en Paz Miguel y que sepas que tus palabras dominicales me ayudaron muchísimo...

    ResponderEliminar
  6. mi familia y yo no tenems palabras para expresar todo lo que miguel nos ayudo una bellisima persona y con un gran corazon siempre estaras en nuestros corazones.
    Con cariño tus niños judith manuel y cristian al cual tuvimos el placer de que fueras tu el que lo bautizaras hasta siempre miguel

    ResponderEliminar
  7. Yo también le digo hasta siempre, era majo. No lo traté mucho tiempo, pero lo suficiente para dejarme muy apenado esta noticia. Pero sugiero a su feligresía que se planteen por qué ha sucedido esto, y si no tendrá algo que ver con la forma de pensar que siempre manifestó.

    ResponderEliminar
  8. Una triste noticia. Lo cierto es que no fueron demasiadas veces las que lo oí, ya que no es mi parroquia, pero si intensas (bodas, bautizos y funerales). Me pareció una persona muy comunicativa y abierta, además de mostrar un GRAN CORAZÓN. Que Dios lo tenga en la gloria.

    ResponderEliminar
  9. Preocuparse sempre polos demais esquecéndose dun mesmo ten que ser agotador. Bendito ti, que soubeches vivir ao estilo de Xesús, acollendo a todos, sen xulgar, disposto a calquera hora para ir onde fixera falta, colaborando cos marxinados, respectando, fomentando a oración, compartindo en grupos, ensinando, recoñecendo os teus erros, perdonando e pedindo perdón... Grazas, Miguel polo teu exemplo, polo teu testemuño. por falar sempre dun Deus de Amor, por dar tanto cariño. Estou segura que fuches recibido cunha marabillosa aperta, a aperta dun Pai a un fillo que chega abandonándose a Él.

    ResponderEliminar
  10. Unha pena. Foi un xoguete roto da nosa Diócese, e este tráxico acontecemento mostra o fracaso dun modelo de cura, que el representaba moi ben.

    ResponderEliminar
  11. A morte de Miguel non amosa o fracaso dun modelo de cura. Só amosa que chegou ó final do seu camiño entre nós. Él está na paz que buscou. Deixános un valeiro, pero xa nos está animando a tirar para diante.

    ResponderEliminar
  12. Miguel, quiero dedicarte algo de mi tiempo para decirte que no te lleguè a conocer mucho personalmente, pero muchas personas de mi familia y entorno me hablaron de tì y no solo, en momentos muy difìciles de mi vida, sè que has estado ahì, cerca de alguien que para mì era muy importante. El rastro que has dejado no se borra Miguel, es màs nos ayudarà a reflexionar y a pensar que la vida se debe vivir en nuestro dìa a dìa, tendiendo la mano a quien nos està cercano. GRACIAS Miguel. Desde aquì Fabio, Gloria, Dimas y Miriam te abrazan. Hasta siempre en la Paz de Dios padre nuestro.

    ResponderEliminar
  13. “ No estás. No se ve tu rostro. Estás. Tus rayos se disparan en mil direcciones. Eres la presencia escondida”
    Si querido Miguel; estas frases son muy adecuadas para ti porque tu presencia está tan viva en mi que, por momentos, me invade la tristeza. Pero sólo por momentos porque a pesar de permanecer constantemente en mis pensamientos, no tengo más que recuerdos hermosos de lo vivido a tu lado. Ya sea en los pequeños Retiros, en las bonitas convivencias o cuando compartíamos mesa y mantel. A pesar de tu juventud lo preparabas todo con el cariño de un padre que reúne a sus hijos para compartir con ellos, no la palabrería retórica, sino la enseñanza del amor fraterno a través de la vivencia. Fuiste el ejemplo de entrega enseñándome a ser generoso, a dar sin calcular, a devolver bien por mal, a servir sin esperar recompensa, a acercarme al que nada puede retribuirme, a amar siempre gratuitamente, a trabajar sin preocuparme del reposo. En fin; me enseñaste con tu actitud, como se debe amar.
    Decías querido Miguel la frase de un colega tuyo, que mientras vives llevas contigo lo que has conseguido y cuando mueres, llevas los que has dado. Igualmente me enseñaste que el Reino de Dios no consiste en palabras sino en virtudes y, finalmente me demostraste que amar consiste en renunciar a uno mismo y, ser amable para oír y bondadoso para juzgar.
    Tremendo equipaje el tuyo amigo, estoy seguro que en la puerta del cielo se alegrarán con la presencia de un hombre que comprendió que el amor se recibe gratuitamente y que hay que darlo de igual manera. Tú lo llevaste hasta el extremo y nos duele tu ausencia física, pero estoy seguro que nunca has sentido tantos abrazos de sincero amor, como desde que te has ido.
    Estás más vivo que nunca, en mí.
    Gracias por dejarme ser tu amigo.

    ResponderEliminar
  14. EL HOMBRE DE BIEN EXIGE TODO DE SI MISMO , EL HOMBRE MEDIOCRE ESPERA TODO DE LOS OTROS ( CONFUNCIO)

    GRACIAS POR EL REGALO DE TU AMISTAD

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas a todos e todas polo voso cariño, por compartir connosco a dor e tamén a esperanza. Por ser amigos e irmáns. Unha aperta moi forte.

      Eliminar
  15. EL HOMBRE DE BIEN EXIGE TODO DE SI MISMO , EL HOMBRE MEDIOCRE ESPERA TODO DE LOS DEMAS .
    GRACIAS POR TU AMISTAD

    ResponderEliminar

Reservámonos o dereito de determinar se algún comentario non debe ser publicado, co obxectivo de manter un diálogo respectuoso, enriquecedor e fluido.